Het gevoel dat je besluipt wanneer je tegen een glazen deur bent gelopen en je alle getuigen hun best ziet doen om hun lach zo lang mogelijk in te houden. Dat gevoel kreeg ik nog niet vaak – om niet te zeggen nog nooit – wanneer ik de economische berichtgeving van de krant doorneem. Tot gisteren.
Het zat in de laatste zin van een artikel over de hoorzittingen rond de Dexia-zaak in het federale parlement. De journalist vermeldde het idee van Yves Leterme om een professioneel headhuntersbureau in te schakelen om de Dexia-koe bij de horens te vatten.
De wereld stond plots stil. Headhunter. Mmm. Dát woord kende ik niet. Vooraleer een slimme hulplijn in te roepen, liet ik eerst mijn intuïtie toe wat opties in te fluisteren. Robin Hood uit Sherwood Forest, hij die zijn pijlen richtte op het hoofd van de rijken om zijn buit vervolgens te verdelen onder de armen. Een headhunter pur sang! Cupido, hij die zijn pijlen richtte op de harten van mensen en goden om ze verliefd te laten worden. Een headhunter in rozenblaadjes! Of Billy the Kid, hij die het Wilde Westen een aantal hoofden kleiner maakte, als jochie van twaalf. Een headhunter extra large!
Serieus. Ik zat er dus waarlijk echt knal naast. Headhunters blijken zoveel grijzer te zijn dan mijn fantasie. De headhunters van Yves Leterme worden dus ingeschakeld in de talentenjacht naar nieuwe, meer capabele leden voor de raad van bestuur van Dexia. “Een beetje minder politicus, een beetje meer econoom”, verwoordde hij het.
Waarom wist ik dat niet? In mijn hele middelbare Grieks-wiskunde-schoolcarrière en mijn geschiedenisopleiding aan de Universiteit Gent heb ik geen enkele letter economie op het schoolbord gezien. Ik zou dat excuus dus kunnen gebruiken om het schaamrood op mijn wangen te blussen. Maar wat ben je hier met excuses?
Gelukkig is Pascal Smet er nog. De Vlaams minister van Onderwijs kondigde deze week aan dat alle leerlingen van het secundair onderwijs vanaf 2014 economie als verplicht basisvak zullen krijgen. Elke scholier zal binnenkort al goochelend met renteswaps, hoogconjuncturen en obligaties de universiteit binnenwandelen, en vooral, hij zal het economisch nieuws (beter) begrijpen. Naar mijn mening heeft Smet hiermee alvast een schot ín de roos gedaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten